شاید اگه شاهین اینجا بود و میدید که من میخوام یه پست رو در مورد ساسی مانکن و اصولا یه سری خواننده های از این سری بنویسیم تردید نمیکرد و یکی خالی میکرد تو مخم؛
این روزها وقتی تو تاکسی میشینی تا پیاده شی انگار که تو یه مچلس بزنبکوب هستی اهنگ هایی به گوشت میخوره که از خیل گروه های با اصطلاح رپ خوانی هستند که به صورت زیرزمینی دارن فعالیت میکنند و خب خیلی هاشون واقعا جلف و مزخرف میخونند واونقدر مزخرفات بلغور میکنند که راضی میشی یه کورس زودتر پیاده بشی یا ازاقای راننده با نهایت احترام بخوای خقش کنه .
ولی خوب یه چیزی رو نباید فراموش کرد که از دل این ازادی و تشتت ارا و عدم سانسور و خود سانسوری کسانی بیرون میان که اگه نبود این فضا برای امدن و ارائه خودشون هیچ وقت نمیتونستیم از نواوری ها تو زمینه موسیقی یا حالا هر چیز دیگه لذت ببریم . البته یه قسمت از این نوشته بر میگرده به خود من که دور از این فضا و موسیقی ها و اینکه اینها ارزش شنیدن رو ندارند و خزن ، بیشتر با سبک های دیگه تایمم رو پر میکردم.
خوب اولش با دبی شروع شد و اهنگهای باب سینکلر مخصوصا اهنگ کودکان اسمانیش که یادم نمیره که عسلویه که بودم همیشه که تو راه شرکت بودیم قبل از اخبار ساعت 6 صبح رادیو فرداپخشش میکرد و من هم منگ خواب ویه روز مزخرف دیگه تو اون کارگاه لعنتی هیچ حسی ازش نمیگرفتم ؛ تا اینکه تو دنس فلور کلوب "روتانا تاور" دبی وقتی دی جی اهنگش رو پخش کرد و من بین خاطرات عسلویه که یهو جلو چشمم قطار شدن و قطار بچه هایی که با گذاشتن این اهنگ انگار که ترکونده بودند جلوی من هی بالا و پایین میپریدند، تازه به عمق این اهنگ پی بردم. و بعدش هم که اهنگهای اونو تقریبا حرفه ای گوش دادم متوجه فضایی در زندگیم شدم که این تیپ اهنگها موسیقی میتونن موزیک متنشون باشند . دنیایی که خودتو از همه چی ول کنی و ازادانه با ریتم موسیقی بالا و پایین میپری .
خب این پسره ساسی اگه اهنگ سازه موزیک هاش هم باشه به نظر من یه چیزی داره یعنی یه استعداد که تو ریتم اهنگ هاش و ملودیاشون- اینجا باید بگم که اصولا من به ماودی اهمیت میدم تا متن موزیک - باید دنبالش بود و اون تغییر ریتم ترانه ها که گاهی نا چهار ریتم مختلف تو یک تک اهنگ میرسه و سوار بودن ملودی به متنه، .خب کلبپهاشهم که با کلی خطوط قرمز که ما داریم تو سبک خودش خیلی حالب نشون میدن و کلا میشه گفت واسه خودش صاحب سبکه و خوب من هم از شنیدن اهنگ هاش باید اعتراف کنم که لذت میبرم
چند تا اهنگ از زانیار شتیدم که باید بگم شاه کاره و اگه بازم اهتگ سازش خودش باشه و یا حتی یه ایرانی باید به درک بالای موسیقاییش افنخار کرد مخصوصا اهنگ " تفره نرو " خب یه اهنگ دیگه هم که باید بهش اشاره کنم اهنگ " عروسک من " از موژان هست که ریتم بسیار جالب و حرفه ای داره
و خب خیلی های دیگه که دنبالش میرم تا گوش بدم ولذت ببرم
این روزها وقتی تو تاکسی میشینی تا پیاده شی انگار که تو یه مچلس بزنبکوب هستی اهنگ هایی به گوشت میخوره که از خیل گروه های با اصطلاح رپ خوانی هستند که به صورت زیرزمینی دارن فعالیت میکنند و خب خیلی هاشون واقعا جلف و مزخرف میخونند واونقدر مزخرفات بلغور میکنند که راضی میشی یه کورس زودتر پیاده بشی یا ازاقای راننده با نهایت احترام بخوای خقش کنه .
ولی خوب یه چیزی رو نباید فراموش کرد که از دل این ازادی و تشتت ارا و عدم سانسور و خود سانسوری کسانی بیرون میان که اگه نبود این فضا برای امدن و ارائه خودشون هیچ وقت نمیتونستیم از نواوری ها تو زمینه موسیقی یا حالا هر چیز دیگه لذت ببریم . البته یه قسمت از این نوشته بر میگرده به خود من که دور از این فضا و موسیقی ها و اینکه اینها ارزش شنیدن رو ندارند و خزن ، بیشتر با سبک های دیگه تایمم رو پر میکردم.
خوب اولش با دبی شروع شد و اهنگهای باب سینکلر مخصوصا اهنگ کودکان اسمانیش که یادم نمیره که عسلویه که بودم همیشه که تو راه شرکت بودیم قبل از اخبار ساعت 6 صبح رادیو فرداپخشش میکرد و من هم منگ خواب ویه روز مزخرف دیگه تو اون کارگاه لعنتی هیچ حسی ازش نمیگرفتم ؛ تا اینکه تو دنس فلور کلوب "روتانا تاور" دبی وقتی دی جی اهنگش رو پخش کرد و من بین خاطرات عسلویه که یهو جلو چشمم قطار شدن و قطار بچه هایی که با گذاشتن این اهنگ انگار که ترکونده بودند جلوی من هی بالا و پایین میپریدند، تازه به عمق این اهنگ پی بردم. و بعدش هم که اهنگهای اونو تقریبا حرفه ای گوش دادم متوجه فضایی در زندگیم شدم که این تیپ اهنگها موسیقی میتونن موزیک متنشون باشند . دنیایی که خودتو از همه چی ول کنی و ازادانه با ریتم موسیقی بالا و پایین میپری .
خب این پسره ساسی اگه اهنگ سازه موزیک هاش هم باشه به نظر من یه چیزی داره یعنی یه استعداد که تو ریتم اهنگ هاش و ملودیاشون- اینجا باید بگم که اصولا من به ماودی اهمیت میدم تا متن موزیک - باید دنبالش بود و اون تغییر ریتم ترانه ها که گاهی نا چهار ریتم مختلف تو یک تک اهنگ میرسه و سوار بودن ملودی به متنه، .خب کلبپهاشهم که با کلی خطوط قرمز که ما داریم تو سبک خودش خیلی حالب نشون میدن و کلا میشه گفت واسه خودش صاحب سبکه و خوب من هم از شنیدن اهنگ هاش باید اعتراف کنم که لذت میبرم
چند تا اهنگ از زانیار شتیدم که باید بگم شاه کاره و اگه بازم اهتگ سازش خودش باشه و یا حتی یه ایرانی باید به درک بالای موسیقاییش افنخار کرد مخصوصا اهنگ " تفره نرو " خب یه اهنگ دیگه هم که باید بهش اشاره کنم اهنگ " عروسک من " از موژان هست که ریتم بسیار جالب و حرفه ای داره
و خب خیلی های دیگه که دنبالش میرم تا گوش بدم ولذت ببرم
No comments:
Post a Comment